Pieniądze będą wypłacane rodzicom, którzy wychowują przynajmniej dwójkę niepełnoletnich dzieci. Na drugie, trzecie, czwarte i każde kolejne dziecko otrzymają oni po 500 złotych miesięcznie. Rodzina z trójką potomstwa dostanie więc tysiąc złotych, a z czwórką – 1,5 tys. zł. Pieniądze wypłacane będą aż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. Nie obowiązuje tu żaden próg dochodowy – 500 złotych na dziecko otrzyma każdy, kto złoży wniosek w tej sprawie.

Co w sytuacji, gdy mają Państwo tylko jedno dziecko? – dalej są szanse, jednak istnieją pewne przesłanki, które obligatoryjnie należy spełnić. W tym przypadku obowiązuje bowiem kryterium dochodowe. Górna granica to 800 zł na osobę w rodzinie, a jeśli dziecko jest niepełnosprawne – 1200 zł), więcej na ten temat w kolejnym wpisie.

Kwota 500 złotych otrzymywana na dziecko to kwota netto. Nie jest ona opodatkowana. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zapowiedziało też, że świadczenie 500 zł na dziecko nie będzie wliczane do dochodu przy ustalaniu innych świadczeń dotyczących wsparcia rodzin, w szczególności przy ustalaniu prawa do świadczeń z pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, świadczeń z funduszu alimentacyjnego, dodatków mieszkaniowych, stypendiów dla uczniów i studentów, a więc nie spowoduje utraty tych świadczeń.

Abu otrzymać świadczenie trzeba złożyć wniosek. Można to zrobić na sześć sposobów:
– drogą pocztową,
-osobiście w punkcie dedykowanym przez gminę do obsługi tego programu w miejscu naszego zamieszkania (urzędzie miasta, gminy, ośrodku pomocy społecznej lub centrum do realizacji świadczeń socjalnych)
za pomocą czterech kanałów w Internecie :
• za pośrednictwem ePUAP,
• za pośrednictwem ZUS-u – PUE ZUS
• w serwisie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – Emp@tia,
• w serwisach bankowości internetowej wybranych banków w Polsce.
Przy składaniu wniosku elektronicznego trzeba posiadać tzw. profil zaufany lub bezpieczny podpis elektroniczny.

Wnioski są przyjmowane od kwietnia 2016. Urząd ma 3 miesiące na wydanie decyzji i wypłatę świadczenia. Jeśli wniosek zostanie złożony do końca czerwca 2016 r. wtedy otrzymają Państwo świadczenie z wyrównaniem od kwietnia. W przypadku złożenia wniosku po 1 lipca 2016 r., świadczenie wychowawcze zostanie przyznane od miesiąca złożenia wniosku bez wyrównania za poprzednie miesiące np.: kompletny wniosek lipcowy złożony do 10 dnia miesiąca włącznie, spowoduje wydanie decyzji i wypłatę świadczenia również w tym samym miesiącu. Wniosek złożony po 10 dniu danego miesiąca oznacza, że decyzja i wypłata będą najpóźniej ostatniego dnia kolejnego miesiąca, z wyrównaniem za cały miesiąc w którym wniosek został złożony.

Wniosek o to świadczenie będzie trzeba składać co roku. Pieniądze będą wypłacane w gotówce, przekazem pocztowym lub na konto.

Proponowany przez rząd comiesięczny dodatek należał się będzie na każde dziecko do 18 roku życia. Dostanie je również osoba samotnie wychowująca, konkubenci, opiekun prawny i małżonek po rozwodzie, który wychowuje dziecko. Jeśli rodzice są po rozwodzie równo dzielą się opieką, oboje mają prawo złożyć wniosek, a wysokość świadczenia będzie dzielona proporcjonalnie do liczby dni, w których opiekują się dzieckiem Natomiast, jeśli po rozstaniu/rozwodzie rodziców, dziecko nie zamieszkuje z rodzicem, to rodzic ten nie będzie mógł zawnioskować o świadczenie wychowawcze na to dziecko ani uwzględnić tego dziecka w składzie rodziny wnioskując o przyznanie świadczenia wychowawczego na inne dziecko”.
Dzieciom adoptowanym świadczenie będzie przysługiwać na takich samych zasadach jak w przypadku dzieci biologicznych

Wniosek składa się z kilku części:
– Na początku należy podać swoje dane osobowe takie jak imię, nazwisko, numer PESEL, datę urodzenia, stan cywilny, obywatelstwo i adres. Następnie należy wpisać dane dzieci, na które chce uzyskać dane świadczenie. Dane pierwszego dziecka uwzględniamy również, gdy wnioskują Państwo jedynie na drugie i kolejne dziecko.
– W kolejnej części trzeba potwierdzić m.in, że wprowadzone dane są zgodne z prawdą a dzieci, na które ma być dodatek nie są uprawnione do świadczenia wychowawczego na własne dziecko, nie pozostają w związku małżeńskim i nie są umieszczone w „pieczy zastępczej”, czyli np. domu pomocy społecznej, placówce opiekuńczo-wychowawczej czy młodzieżowym ośrodku wychowawczym.
– Należy także potwierdzić, że nie przysługuje na dziecko świadczenie wychowawcze lub świadczenie o podobnym charakterze za granicą.
– Osoby ubiegające się o wsparcie na pierwsze dziecko będą dokumentowały swój dochód, dołączając do wniosku odpowiednie oświadczenie. Gdy rodzina będzie ubiegać się o świadczenie wyłącznie na drugie i kolejne dzieci, nie będzie konieczności dokumentowania sytuacji dochodowej.
– Przy składaniu wniosku o świadczenie wychowawcze nie będzie wymagany skrócony odpis aktu urodzenia dziecka ani akt małżeństwa.
Jeśli popełnili Państwo we wniosku błąd, to można udać się go gminy lub wysłać poczta poprawiony wniosek jeszcze raz.

UWAGA: Mało kto o tym pisze, ale uprzedzam, że Rząd pozostawił sobie furtkę a zarazem zabezpieczenie na wypadek marnotrawienia świadczenia 500 zł. Zgodnie bowiem z art. 4 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Art. 4. 1. Celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.
2. Świadczenie wychowawcze przysługuje matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu dziecka albo opiekunowi prawnemu dziecka.
3. Świadczenie wychowawcze przysługuje osobom, o których mowa w ust. 2, do dnia ukończenia przez dziecko 18. roku życia.
Z kolei z art. 9 ww. ustawy wynika, że w przypadku gdy osoba, o której mowa w art. 4 ust. 2, marnotrawi wypłacane jej świadczenie wychowawcze lub wydatkuje je niezgodnie z celem, organ właściwy przekazuje należne osobie świadczenie wychowawcze w całości lub w części w formie rzeczowej lub w formie opłacania usług.

Artykuł 9 ma na celu ochronę dzieci, w sytuacji gdy rodzice marnotrawią pieniądze lub wykorzystują je wyłącznie dla zaspokajania swoich potrzeb. Przykładowo w sytuacji gdy zostanie dostrzeżone, że dziecko nie ma podręcznika, tornistra, butów, podstawowych rzeczy potrzebnych do szkoły, w takiej sytuacji pracownik socjalny po rozpoznaniu sytuacji rodziny może podjąć decyzję o zamianie wysokości świadczenia wypłacanego w formie pieniężnej na pomoc rzeczową bądź usługę. Może opłacić żłobek, przedszkole, obiady, zapłacić za dodatkowe zajęcia edukacyjne. Jest to moim zdaniem dobre rozwiązanie ponieważ rząd nie odbiera tych pieniędzy w sytuacjach złych, patologicznych lecz wykorzystuje je tam gdzie są najbardziej potrzebne w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb dziecka.

REASUMUJĄC: Ogólnie program wydaje się potrzebny, nawet jeśli nie spowoduje to wzrostu urodzeń dzieci, na który stawia rząd to warto go wprowadzić i poczekać na rezultaty. Często bowiem widzi się, że rodzice nie są wstanie nawet udźwignąć finansowo kosztu wyprawki do szkoły dla dzieci, a co do dopiero rozwijania ich dodatkowych zainteresowań. Pytanie tylko czy my podatnicy to udźwigniemy….. ?
Czas pokaże.

Udostępnij:0000